woensdag 15 juli 2009

E-books rule!

Er worden steeds meer e-book readers aangeboden. En deze apparaten om digitale boeken te lezen zijn best aantrekkelijk. Ze hebben slimme eigenschappen, zoals het gebruik van e-ink, waardoor niet alleen de batterij wordt gespaard, maar ook de weergave prettig voor de ogen en "net echt" schijnt te zijn. En sommige kunnen direct boeken of kranten downloaden.

Maar er is ook een nadeel en dat is het formaat: in het algemeen zijn deze readers uitgevoerd in grofweg A4-formaat, of iets kleiner (zoals het bekende A4,5-formaat :-) ). Dat leest vast lekker, maar neemt niet makkelijk mee.

Daarom ben ik enige tijd op zoek geweest naar een (gratis) e-book reader voor mijn telefoon (software dus en geen apparaat). De telefoon heeft weliswaar een kleiner scherm, maar ook het grote voordeel dat ik 'm altijd bij me heb. De bekende MobiPocket Reader heb ik geprobeerd en deze voldoet niet. Om een ergenis te noemen: stel dat je het begin van hoofdstuk 3 van een boek aan het lezen bent en dan vijf pagina's terug bladert om een passage nogmaals te lezen. Als je vervolgens weer vijf pagina's vooruit bladert, zul je niet meer bij het begin van hoofdstuk 3 zijn! Het fenomeen "pagina" is bij e-boeken al een vluchtig begrip (afhankelijk van lettergrootte en schermresolutie) en als de software dan in versie vijf niet eens het betrouwbaar bladeren machtig is, dan hoeft het voor mij niet.

Ook was ik nieuwsgierig naar Microsoft Reader. Deze blijkt boeken weer te geven in het ".lit"-formaat. Het schijnt zelfs dat er e-boeken in dit formaat verkrijgbaar zijn, ergens... Exit dus.

En nu heb ik eReader Pro, dat ooit begon op de Palm PDA's. Is prettig in het gebruik, ondanks het feit dat copy/paste niet overal mogelijk is. Heren programmeurs, is dat echt te veel gevraagd?

Dus na deze mijlpaal heb ik meteen mijn eerste e-boek gekocht: A Short History of Nearly Everything van Bill Bryson (aangeraden door één van mijn vele lezers ;-) ). Geweldig! Ja, het is een boeiend boek (en dat voor nog geen tientje), maar vooral het lezen ervan is geweldig. Ik heb 'm altijd bij me en kan dus lezen wanneer ik wil. Lijkt me echt stukken beter dan TV-kijken op je mobiel!

maandag 13 juli 2009

Verkeerde vrienden

Ik heb het niet zo op anonieme reacties. Vandaar dat je een Google of OpenID account moet meebrengen om op dit blog te reageren. Maar niet iedereen die commentaar wil achterlaten blijkt daarover te beschikken. Of ik heb gewoon de verkeerde vrienden natuurlijk :-)

Vandaar dat het vanaf nu voor iedereen mogelijk is om een reactie achter te laten. Tijdelijk. Om te zien hoe het gaat. En daarna beslis ik of het zo blijft. Ach, het zal wel meevallen. Hoeveel lezers heb ik nou helemaal? ;-)

donderdag 9 juli 2009

140 is te weinig

Met de maximale lengte van één SMSje kan ik redelijk goed uit de voeten. Sterker nog, ik heb de gewoonte om -meestal- berichtjes van precies 160 tekens te sturen*, om de provider optimaal te belasten.

Maar als ik eens een goed idee krijg en dat wil uiten, of gewoon mijn mening kenbaar wil maken aan de wereld (in beide gevallen is dat meestal 's avonds en met een goed glas Schotse... wijn) en ik besluit om niet meteen in mijn weblog te klimmen (note to self: maak minder lange zinnen), dan zit ik ineens aan 140 tekens vast. 140!

En nee, ik wil niet weten waar dat aantal vandaan komt. Het is gewoon te weinig, te kort. Ja, de oplossing work-around is om er nog wat meer Twitterberichtjes aan vast te plakken. Leest ook lekker hè?

"Microblogging", ha! Werkt gewoon niet. Of 't ligt aan mij. Zou kunnen.

-----
* Of eigenlijk 157, want mijn provider houdt niet van standaard ontvangstbevestigingen. Maar dat is een ander verhaal...

Google Chrome OS is goed

In tegenstelling tot de browser gaat Google Chrome OS het wel maken. En omdat Microsoft slechts het verleden oppoetst met animaties in plaats van echt te vernieuwen (of eindelijk eens een keer KWALITEIT te leveren, om maar iets te noemen), weet over een paar jaar niemand meer wie Microsoft is.

Oh nee, wacht, dat is niet waar, want ze hebben nog hun zoekmachine... die, ehm... ehm... Microsoft... microwave... ping...? Bing. Ja, dat was 'm!