zondag 31 mei 2009

Mijn computer begrijp ik niet

Hier zijn een paar teksten die mijn computer me de afgelopen jaren heeft laten zien. Sommige begreep ik niet en van sommige werd ik blij... (Klik op de afbeelding als de tekst niet leesbaar is.)

Windows Genuine Advantage propageert hier de voordelen van illegale software (zie de tekst bij het vinkje)...



Het stuurprogramma dat ik wilde installeren bleek niet digitaal te zijn. Ik ben er nog steeds niet achter wat het dan wel was...



Om een codec voor Windows Media Player te vinden kreeg ik de tip om op internet te zoeken naar "2". Dat leverde 28 miljard resultaten op, maar de codec heb ik nog steeds niet...



Om een map met een lange naam weg te gooien moest ik 'm eerst een andere naam geven...



Van deze vraag werd ik spontaan blij...



En dat Windows Live een rommeltje was heb ik altijd vermoed, maar dat het gewoon op de taakbalk staat was me niet opgevallen...

woensdag 27 mei 2009

Ruby Wax goes Dutch

Ik ben er uit! Ik weet waar dat kriebelige gevoel vandaan komt bij het programma van Ruby Wax.

Niets ten nadele van Ruby en niets ten nadele van haar gasten. Het is de opzet waarbij de Nederlandse gast in het Engels wordt geïnterviewd!

Een paar jaar terug hadden we ook zo'n programma, met een Amerikaan (geloof ik) die hier met BN'ers kwam praten (geen idee meer wie het was). Hetzelfde kriebelige gevoel had ik toen ook. Tenenkrommend is een beter woord.

Het slaat gewoon nergens op dat je naar je eigen landgenoten zit te kijken die zich een half uur lang in het Engels verstaanbaar moeten zien te maken, terwijl ze over zichzelf vertellen! Bovendien vertellen ze over typisch Nederlandse gewoonten. En als je hier geboren bent, dan ken je de Nederlandse gewoonten wel zo'n beetje. Sterker nog: je kunt ze wel dromen. Daar hoef je niets over te horen. Maar het complete publiek is toch Nederlands? Dat is toch de doelgroep? Waarom zou je kijken naar een bekende Nederlander die over bekende Nederlandse dingen praat in het Engels? Om te zien hoe Ruby Wax reageert? Schei toch uit! Het is gezocht, het is geforceerd, het is - durf ik het te zeggen - overdone!

woensdag 13 mei 2009

Smartphones - een blijspel in minstens drie delen - deel 1: Geschiedenis

Ik ben gek op smartphones. En ik ben kritisch. Dat wil zeggen: ik weet wat ik wil. Functie gaat altijd vóór vorm. Verwisselbare frontjes, felle kleuren, edelstenen of de naam van een autofabrikant op de voorkant is niks voor mij. Technische specs, dáár gaat het om!

In dit eerste deel van het blijspel kijk ik terug op de historie van de mobiele telefonie. Ho ho, rustig maar, alleen op mijn historie.

Siemens S35i

En die begint op zaterdag 23 december 2000, wanneer ik mijn allereerste mobiele telefoon aanschaf: de Siemens S35i.

Een technisch hoogstandje, met dual-band GSM-radio die ook kan worden gebruikt als modem (9600 baud), infraroodpoort, beperkte internetbrowser (WAP versie 1.1), monochrome display met 101x80 pixels, telefoonboek, voice dialing, voice memo-functie (20 seconden geluid opnemen), agenda, alarm (dat ook werkt als het toestel uit is!), stopwatch, elektronische visitekaartjes, rekenmachine, programma om beltonen mee te "componeren", spellen en uiteraard T9 voor snelle invoer van SMS-berichten.

Deze telefoon was geen smartphone, maar was wel goed uitgerust. Ik zag 'm bij een collega en was meteen onder de indruk. De S35i was bedoeld voor de "zakelijke markt", terwijl de goedkopere C35 en M35 voor de "consumentenmarkt" waren bedoeld. Die indeling naar "markt" heb ik trouwens nooit begrepen.

De C35 en M35 waren vrij populair. Bij die laatste kwam dat vooral doordat een bank de telefoon ging weggeven om klanten mobiel te laten bankieren. Beide toestellen waren een stuk goedkoper dan de S35i en misten dan ook de modemfunctie, de infraroodpoort, voice dialing en de voice memo-functie. Bovendien was de resolutie lager.

De S35i was ongeveer 7 maanden op de markt toen ik 'm kocht. Ik heb er jaren plezier van gehad en voor een eerste telefoon was dit geen slechte keuze.

Na een jaar of vijf was de batterij op (niet leeg; op). Ik heb een nieuwe, merkloze batterij geprobeerd, maar die bleek slechter te zijn dan de originele. En dus, zo redeneert de liefhebber dan, moest ik op zoek naar een nieuwe telefoon...

En nu een smartphone!

Er waren inmiddels veel meer smartphones te koop, maar ik had me er nog niet zo in verdiept en wist ook niet wat voor type abonnement ik moest kiezen voor het gebruik van internet.

Totdat ik tijdens een overleg naast een collega zat die enthousiast vertelde over zijn abonnement met onbeperkte internettoegang. Dat bleek relatief goedkoop te zijn: een belabonnement van € 20,- met daarbij een data-abonnement van € 9,50 per maand. Van T-Mobile. Nader onderzoek leerde dat deze provider toen de enige was die voor zo'n bedrag een dergelijk flat-fee data-abonnement bood.

Dat maakte het kiezen van een abonnement makkelijk. Tenminste, als ik mezelf kon overtuigen dat de dekking goed zou zijn. En dat kun je van tevoren lastig bepalen. Ik bleek achteraf op de meeste plaatsen voldoende dekking te hebben, behalve thuis. Heel erg jammer. Maar dat terzijde.

Restte nog: een telefoon kiezen!* Ik had enkele uitgangspunten: het moest een smartphone zijn en geen PDA, want die waren me te groot. Het ding moest over Wi-Fi, Bluetooth en een infraroodpoort beschikken. Een QWERTY-toetsenbord en GPS zou mooi zijn. Ook wilde ik Windows Mobile, om verschillende redenen: er was net een nieuwe versie uit (5) en daar had ik goeie dingen over gelezen. Bovendien wist ik dat er erg veel software voor dat systeem beschikbaar was en verder wilde ik zelf programma's in C# gaan maken (dat is er overigens tot op de dag van vandaag niet van gekomen...). Tot slot had ik de ideale eis gevonden om mijn lijst van kandidaten drastisch te snoeien: het scherm moest een resolutie hebben van minstens 320x240 pixels.

Er bleven slechts een paar mogelijkheden over, waaronder de iPAQ hw6915 (ja, dat was een PDA - je moet soms wat verder kijken om niets te missen). Die had een QWERTY-toetsenbord en zelfs GPS, maar voldeed qua resolutie niet helemaal (240x240 pixels). Dat had ik echter wel voor lief willen nemen, als dat andere minpunt er niet was geweest: het apparaat was nog niet te koop. En ik wilde niet wachten.

Een andere kanshebber was de Qtek 8310. En om eerlijk te zijn heb ik geen idee meer wat er verder op mijn lijst stond.

Qtek 8310

Ik had nog nooit van Qtek gehoord. Maar tussen het moment dat ik deze 8310 zag op een website en het moment dat ik 'm kocht zijn 5 à 6 dagen verstreken. De aankoopdatum was vrijdag 3 maart 2006.

Wat een geweldig apparaat! Bij het aanzetten verschijnt vrijwel direct het logo van Qtek met daarachter witte wolken en een hemelsblauwe lucht. Toen ik na het opladen dat verlichte, blauw-witte plaatje zag, kon ik bijna niet geloven dat het echt was.

Dit toestel is op de markt gebracht in november 2005 en toen ik 'm vier maanden later kocht, was het nog steeds één van de weinige telefoons met die prachtige, hoge resolutie van 320x240 pixels.

Verdere specificaties: quad-band GSM-radio met GPRS en EDGE voor data-overdracht, Wi-Fi (11 Mbit/s), Bluetooth 1.2, infraroodpoort (IrDA 1.2; 115200 bit/s), 200 MHz ARM processor, 64 MB ROM, 64 MB RAM, kleurenscherm (65536 kleuren) met diagonaal van 57 mm, camera (foto's: 1280x1024 pixels; film: 176x144 pixels, 10 frames/s), plaats voor miniSD-kaart (tot 2 GB), mini-USB-aansluiting (versie 1.1; 12 Mbit/s), voice dialing en verder alles wat Windows Mobile 5.0 biedt.

Het formaat van de Qtek 8310 kwam overeen met dat van mijn vorige telefoon, maar ik kon er veel meer mee doen. De agenda-functie van deze smartphone heeft het (volgens plan) al snel definitief gewonnen van mijn papieren agenda. En het data-abonnement maakte het mogelijk om zonder zorgen te internetten en mail binnen te halen. Fantastisch!

In de eerste maanden heb ik nogal wat tijd besteed aan het zoeken naar en het uitproberen van interessante software. Het leuke is dat je dan gratis software tegenkomt die zo prettig is, dat je nooit meer zonder wilt.

Om muziek en films af te spelen had ik bijvoorbeeld TCPMP gevonden (The Core Pocket Media Player), een bètaversie van wat later CorePlayer zou gaan heten. Zowel deze gratis versie als het uiteindelijke (betaalde) product zijn aanraders, zeg ik uit ervaring. Windows Media Player moet je zo snel mogelijk vergeten.

De geheugenkaart bood onder andere ruimte aan MP3's, een aantal afleveringen uit de serie 24 en aan The Matrix, een film die je gewoon bij je moet hebben. En dan heb ik het uiteraard over het eerste deel, want deel twee en drie zijn wat mij betreft nooit gemaakt. Het videomateriaal heb ik teruggebracht naar 15 frames per seconde bij een resolutie van 320x240. Dan speelt alles -zelfs bij 200 MHz- heel soepel en is de benodigde ruimte klein. Video kijken op zo'n klein scherm? Jazeker, geen probleem!

Ik ben geen fan van carkits en daarom heb ik bij deze Qtek een Bluetooth headset gekocht (een Jabra BT330), zodat ik in de auto niet meer met een snoertje hoefde te knoeien. In combinatie met voice dialing werkte dat erg prettig.

Uiteraard heb ik de smartphone ook voor spelletjes gebruikt. Kevtris, een variant op Tetris, is bijvoorbeeld leuk. En de meest opvallende spellen vond ik Leo's Flight Simulator for SmartPhone (dat is inderdaad wat je verwacht) en een port van Duke Nukem 3D, die de originele resource file gebruikt en dus precies lijkt op het origineel!

Mijn eerste stap in de smartphone-wereld is me erg goed bevallen. Maar dit is allemaal geschiedenis en er is meer! In deel 2 behandel ik het heden...

-----
* Tip: bij de aanschaf van een smartphone kies je een toestel en vervolgens kies je een abonnement (andersom mag ook). Je gaat dus niet naar een provider om "te kijken wat ze allemaal hebben", want dan stap je nooit met een optimale combinatie naar buiten. Bovendien krijg je dan een toestel met een SIM-lock en dat wil je niet. Dus na het selecteren van het toestel ga je naar een winkel (ahum, BelCompany) om daar een passend abonnement te kiezen.