zondag 22 november 2009

Draadstaal

Zonet zag ik het einde van Draadstaal. In de allerlaatste scene waren Fred en Ria te zien: Ria schenkt Fred koffie in en dan blijft het beeld stilstaan. Niet echt, want de koffie blijft doorlopen, het kopje in en dan over de rand. "Dat hebben ze gejat van Police Squad!" riep ik tegen de TV. Waarop Fred tegen de camera zegt: "Ja, dit is gejat van Police Squad!". Hahaha, geweldig!

maandag 9 november 2009

Archos 5 Internet Tablet

Vergeet die Touch Book ellende maar. Het is me veel te stil rond dit product. Volgens de site is er een "important backlog of orders". Je mag zelf invullen wat dat betekent. Ik geloof niet dat dit nog goedkomt.

Het goede nieuws is dat ik al een aantal weken een betere kandidaat op het oog heb en die heet Archos 5 Internet Tablet. Hij is in Nederland nog niet te koop, maar er valt al heel wat over te lezen, zoals op UMPCPortal. Wat een apparaat!

Het lijkt me een ideale browser voor op de bank. Dit apparaat heeft weliswaar geen hardware-toetsenbord en een kleiner scherm met een lagere resolutie dan de Touch Book, maar z'n ene batterij houdt het waarschijnlijk net zo lang uit als die twee van de Touch Book samen. En het besturingssysteem is Android, dat al een tijdje mijn grote favoriet is. Een punt van kritiek dat naar voren kwam op de eerder genoemde site was instabiliteit van het systeem. Maar inmiddels is er een update uitgebracht die voor een groot aantal verbeteringen zorgt (waaronder stabiliteit).

Dus tenzij er binnenkort een vergelijkbaar apparaat verschijnt met een groter scherm (nee, niet de grotere uitvoeringen van de Archos, want die hebben een harde schijf of draaien Windows), wordt dit waarschijnlijk mijn eerste banksurfapparaat.

zondag 27 september 2009

Tip voor die bestuurder die vóór me reed

Als je die dingen nou te koop aanbiedt, dan kun je iemand anders er misschien blij mee maken. En 't is helemaal niet moeilijk. Je schrijft gewoon een kort berichtje zoals dit en wacht op reacties:
Te koop t.e.a.b.: setje richtingaanwijzers voor een BMW X3. Nog nooit gebruikt.
Het proberen waard, toch?

zondag 23 augustus 2009

Touch Book tegenvaller

Eén van de early adopters van de Touch Book heeft een lijstje gemaakt van zijn eerste, negatieve, indrukken van het apparaat. Het is te lezen op UMPCPortal.

Wat een tegenvaller! Vooral omdat ik mijn zinnen op dit browsertje heb gezet. Zoals ik in april al schreef, wacht ik sowieso de tweede batch af voordat ik tot aanschaf overga. Maar dan moet er heel wat verbeteren aan de hardware. Anders volgt er ook vast geen derde batch. Je hoeft tenslotte niet kritisch te zijn om hier teleurgesteld van te worden.

Rustig afwachten dus maar...

woensdag 15 juli 2009

E-books rule!

Er worden steeds meer e-book readers aangeboden. En deze apparaten om digitale boeken te lezen zijn best aantrekkelijk. Ze hebben slimme eigenschappen, zoals het gebruik van e-ink, waardoor niet alleen de batterij wordt gespaard, maar ook de weergave prettig voor de ogen en "net echt" schijnt te zijn. En sommige kunnen direct boeken of kranten downloaden.

Maar er is ook een nadeel en dat is het formaat: in het algemeen zijn deze readers uitgevoerd in grofweg A4-formaat, of iets kleiner (zoals het bekende A4,5-formaat :-) ). Dat leest vast lekker, maar neemt niet makkelijk mee.

Daarom ben ik enige tijd op zoek geweest naar een (gratis) e-book reader voor mijn telefoon (software dus en geen apparaat). De telefoon heeft weliswaar een kleiner scherm, maar ook het grote voordeel dat ik 'm altijd bij me heb. De bekende MobiPocket Reader heb ik geprobeerd en deze voldoet niet. Om een ergenis te noemen: stel dat je het begin van hoofdstuk 3 van een boek aan het lezen bent en dan vijf pagina's terug bladert om een passage nogmaals te lezen. Als je vervolgens weer vijf pagina's vooruit bladert, zul je niet meer bij het begin van hoofdstuk 3 zijn! Het fenomeen "pagina" is bij e-boeken al een vluchtig begrip (afhankelijk van lettergrootte en schermresolutie) en als de software dan in versie vijf niet eens het betrouwbaar bladeren machtig is, dan hoeft het voor mij niet.

Ook was ik nieuwsgierig naar Microsoft Reader. Deze blijkt boeken weer te geven in het ".lit"-formaat. Het schijnt zelfs dat er e-boeken in dit formaat verkrijgbaar zijn, ergens... Exit dus.

En nu heb ik eReader Pro, dat ooit begon op de Palm PDA's. Is prettig in het gebruik, ondanks het feit dat copy/paste niet overal mogelijk is. Heren programmeurs, is dat echt te veel gevraagd?

Dus na deze mijlpaal heb ik meteen mijn eerste e-boek gekocht: A Short History of Nearly Everything van Bill Bryson (aangeraden door één van mijn vele lezers ;-) ). Geweldig! Ja, het is een boeiend boek (en dat voor nog geen tientje), maar vooral het lezen ervan is geweldig. Ik heb 'm altijd bij me en kan dus lezen wanneer ik wil. Lijkt me echt stukken beter dan TV-kijken op je mobiel!

maandag 13 juli 2009

Verkeerde vrienden

Ik heb het niet zo op anonieme reacties. Vandaar dat je een Google of OpenID account moet meebrengen om op dit blog te reageren. Maar niet iedereen die commentaar wil achterlaten blijkt daarover te beschikken. Of ik heb gewoon de verkeerde vrienden natuurlijk :-)

Vandaar dat het vanaf nu voor iedereen mogelijk is om een reactie achter te laten. Tijdelijk. Om te zien hoe het gaat. En daarna beslis ik of het zo blijft. Ach, het zal wel meevallen. Hoeveel lezers heb ik nou helemaal? ;-)

donderdag 9 juli 2009

140 is te weinig

Met de maximale lengte van één SMSje kan ik redelijk goed uit de voeten. Sterker nog, ik heb de gewoonte om -meestal- berichtjes van precies 160 tekens te sturen*, om de provider optimaal te belasten.

Maar als ik eens een goed idee krijg en dat wil uiten, of gewoon mijn mening kenbaar wil maken aan de wereld (in beide gevallen is dat meestal 's avonds en met een goed glas Schotse... wijn) en ik besluit om niet meteen in mijn weblog te klimmen (note to self: maak minder lange zinnen), dan zit ik ineens aan 140 tekens vast. 140!

En nee, ik wil niet weten waar dat aantal vandaan komt. Het is gewoon te weinig, te kort. Ja, de oplossing work-around is om er nog wat meer Twitterberichtjes aan vast te plakken. Leest ook lekker hè?

"Microblogging", ha! Werkt gewoon niet. Of 't ligt aan mij. Zou kunnen.

-----
* Of eigenlijk 157, want mijn provider houdt niet van standaard ontvangstbevestigingen. Maar dat is een ander verhaal...

Google Chrome OS is goed

In tegenstelling tot de browser gaat Google Chrome OS het wel maken. En omdat Microsoft slechts het verleden oppoetst met animaties in plaats van echt te vernieuwen (of eindelijk eens een keer KWALITEIT te leveren, om maar iets te noemen), weet over een paar jaar niemand meer wie Microsoft is.

Oh nee, wacht, dat is niet waar, want ze hebben nog hun zoekmachine... die, ehm... ehm... Microsoft... microwave... ping...? Bing. Ja, dat was 'm!

zondag 31 mei 2009

Mijn computer begrijp ik niet

Hier zijn een paar teksten die mijn computer me de afgelopen jaren heeft laten zien. Sommige begreep ik niet en van sommige werd ik blij... (Klik op de afbeelding als de tekst niet leesbaar is.)

Windows Genuine Advantage propageert hier de voordelen van illegale software (zie de tekst bij het vinkje)...



Het stuurprogramma dat ik wilde installeren bleek niet digitaal te zijn. Ik ben er nog steeds niet achter wat het dan wel was...



Om een codec voor Windows Media Player te vinden kreeg ik de tip om op internet te zoeken naar "2". Dat leverde 28 miljard resultaten op, maar de codec heb ik nog steeds niet...



Om een map met een lange naam weg te gooien moest ik 'm eerst een andere naam geven...



Van deze vraag werd ik spontaan blij...



En dat Windows Live een rommeltje was heb ik altijd vermoed, maar dat het gewoon op de taakbalk staat was me niet opgevallen...

woensdag 27 mei 2009

Ruby Wax goes Dutch

Ik ben er uit! Ik weet waar dat kriebelige gevoel vandaan komt bij het programma van Ruby Wax.

Niets ten nadele van Ruby en niets ten nadele van haar gasten. Het is de opzet waarbij de Nederlandse gast in het Engels wordt geïnterviewd!

Een paar jaar terug hadden we ook zo'n programma, met een Amerikaan (geloof ik) die hier met BN'ers kwam praten (geen idee meer wie het was). Hetzelfde kriebelige gevoel had ik toen ook. Tenenkrommend is een beter woord.

Het slaat gewoon nergens op dat je naar je eigen landgenoten zit te kijken die zich een half uur lang in het Engels verstaanbaar moeten zien te maken, terwijl ze over zichzelf vertellen! Bovendien vertellen ze over typisch Nederlandse gewoonten. En als je hier geboren bent, dan ken je de Nederlandse gewoonten wel zo'n beetje. Sterker nog: je kunt ze wel dromen. Daar hoef je niets over te horen. Maar het complete publiek is toch Nederlands? Dat is toch de doelgroep? Waarom zou je kijken naar een bekende Nederlander die over bekende Nederlandse dingen praat in het Engels? Om te zien hoe Ruby Wax reageert? Schei toch uit! Het is gezocht, het is geforceerd, het is - durf ik het te zeggen - overdone!

woensdag 13 mei 2009

Smartphones - een blijspel in minstens drie delen - deel 1: Geschiedenis

Ik ben gek op smartphones. En ik ben kritisch. Dat wil zeggen: ik weet wat ik wil. Functie gaat altijd vóór vorm. Verwisselbare frontjes, felle kleuren, edelstenen of de naam van een autofabrikant op de voorkant is niks voor mij. Technische specs, dáár gaat het om!

In dit eerste deel van het blijspel kijk ik terug op de historie van de mobiele telefonie. Ho ho, rustig maar, alleen op mijn historie.

Siemens S35i

En die begint op zaterdag 23 december 2000, wanneer ik mijn allereerste mobiele telefoon aanschaf: de Siemens S35i.

Een technisch hoogstandje, met dual-band GSM-radio die ook kan worden gebruikt als modem (9600 baud), infraroodpoort, beperkte internetbrowser (WAP versie 1.1), monochrome display met 101x80 pixels, telefoonboek, voice dialing, voice memo-functie (20 seconden geluid opnemen), agenda, alarm (dat ook werkt als het toestel uit is!), stopwatch, elektronische visitekaartjes, rekenmachine, programma om beltonen mee te "componeren", spellen en uiteraard T9 voor snelle invoer van SMS-berichten.

Deze telefoon was geen smartphone, maar was wel goed uitgerust. Ik zag 'm bij een collega en was meteen onder de indruk. De S35i was bedoeld voor de "zakelijke markt", terwijl de goedkopere C35 en M35 voor de "consumentenmarkt" waren bedoeld. Die indeling naar "markt" heb ik trouwens nooit begrepen.

De C35 en M35 waren vrij populair. Bij die laatste kwam dat vooral doordat een bank de telefoon ging weggeven om klanten mobiel te laten bankieren. Beide toestellen waren een stuk goedkoper dan de S35i en misten dan ook de modemfunctie, de infraroodpoort, voice dialing en de voice memo-functie. Bovendien was de resolutie lager.

De S35i was ongeveer 7 maanden op de markt toen ik 'm kocht. Ik heb er jaren plezier van gehad en voor een eerste telefoon was dit geen slechte keuze.

Na een jaar of vijf was de batterij op (niet leeg; op). Ik heb een nieuwe, merkloze batterij geprobeerd, maar die bleek slechter te zijn dan de originele. En dus, zo redeneert de liefhebber dan, moest ik op zoek naar een nieuwe telefoon...

En nu een smartphone!

Er waren inmiddels veel meer smartphones te koop, maar ik had me er nog niet zo in verdiept en wist ook niet wat voor type abonnement ik moest kiezen voor het gebruik van internet.

Totdat ik tijdens een overleg naast een collega zat die enthousiast vertelde over zijn abonnement met onbeperkte internettoegang. Dat bleek relatief goedkoop te zijn: een belabonnement van € 20,- met daarbij een data-abonnement van € 9,50 per maand. Van T-Mobile. Nader onderzoek leerde dat deze provider toen de enige was die voor zo'n bedrag een dergelijk flat-fee data-abonnement bood.

Dat maakte het kiezen van een abonnement makkelijk. Tenminste, als ik mezelf kon overtuigen dat de dekking goed zou zijn. En dat kun je van tevoren lastig bepalen. Ik bleek achteraf op de meeste plaatsen voldoende dekking te hebben, behalve thuis. Heel erg jammer. Maar dat terzijde.

Restte nog: een telefoon kiezen!* Ik had enkele uitgangspunten: het moest een smartphone zijn en geen PDA, want die waren me te groot. Het ding moest over Wi-Fi, Bluetooth en een infraroodpoort beschikken. Een QWERTY-toetsenbord en GPS zou mooi zijn. Ook wilde ik Windows Mobile, om verschillende redenen: er was net een nieuwe versie uit (5) en daar had ik goeie dingen over gelezen. Bovendien wist ik dat er erg veel software voor dat systeem beschikbaar was en verder wilde ik zelf programma's in C# gaan maken (dat is er overigens tot op de dag van vandaag niet van gekomen...). Tot slot had ik de ideale eis gevonden om mijn lijst van kandidaten drastisch te snoeien: het scherm moest een resolutie hebben van minstens 320x240 pixels.

Er bleven slechts een paar mogelijkheden over, waaronder de iPAQ hw6915 (ja, dat was een PDA - je moet soms wat verder kijken om niets te missen). Die had een QWERTY-toetsenbord en zelfs GPS, maar voldeed qua resolutie niet helemaal (240x240 pixels). Dat had ik echter wel voor lief willen nemen, als dat andere minpunt er niet was geweest: het apparaat was nog niet te koop. En ik wilde niet wachten.

Een andere kanshebber was de Qtek 8310. En om eerlijk te zijn heb ik geen idee meer wat er verder op mijn lijst stond.

Qtek 8310

Ik had nog nooit van Qtek gehoord. Maar tussen het moment dat ik deze 8310 zag op een website en het moment dat ik 'm kocht zijn 5 à 6 dagen verstreken. De aankoopdatum was vrijdag 3 maart 2006.

Wat een geweldig apparaat! Bij het aanzetten verschijnt vrijwel direct het logo van Qtek met daarachter witte wolken en een hemelsblauwe lucht. Toen ik na het opladen dat verlichte, blauw-witte plaatje zag, kon ik bijna niet geloven dat het echt was.

Dit toestel is op de markt gebracht in november 2005 en toen ik 'm vier maanden later kocht, was het nog steeds één van de weinige telefoons met die prachtige, hoge resolutie van 320x240 pixels.

Verdere specificaties: quad-band GSM-radio met GPRS en EDGE voor data-overdracht, Wi-Fi (11 Mbit/s), Bluetooth 1.2, infraroodpoort (IrDA 1.2; 115200 bit/s), 200 MHz ARM processor, 64 MB ROM, 64 MB RAM, kleurenscherm (65536 kleuren) met diagonaal van 57 mm, camera (foto's: 1280x1024 pixels; film: 176x144 pixels, 10 frames/s), plaats voor miniSD-kaart (tot 2 GB), mini-USB-aansluiting (versie 1.1; 12 Mbit/s), voice dialing en verder alles wat Windows Mobile 5.0 biedt.

Het formaat van de Qtek 8310 kwam overeen met dat van mijn vorige telefoon, maar ik kon er veel meer mee doen. De agenda-functie van deze smartphone heeft het (volgens plan) al snel definitief gewonnen van mijn papieren agenda. En het data-abonnement maakte het mogelijk om zonder zorgen te internetten en mail binnen te halen. Fantastisch!

In de eerste maanden heb ik nogal wat tijd besteed aan het zoeken naar en het uitproberen van interessante software. Het leuke is dat je dan gratis software tegenkomt die zo prettig is, dat je nooit meer zonder wilt.

Om muziek en films af te spelen had ik bijvoorbeeld TCPMP gevonden (The Core Pocket Media Player), een bètaversie van wat later CorePlayer zou gaan heten. Zowel deze gratis versie als het uiteindelijke (betaalde) product zijn aanraders, zeg ik uit ervaring. Windows Media Player moet je zo snel mogelijk vergeten.

De geheugenkaart bood onder andere ruimte aan MP3's, een aantal afleveringen uit de serie 24 en aan The Matrix, een film die je gewoon bij je moet hebben. En dan heb ik het uiteraard over het eerste deel, want deel twee en drie zijn wat mij betreft nooit gemaakt. Het videomateriaal heb ik teruggebracht naar 15 frames per seconde bij een resolutie van 320x240. Dan speelt alles -zelfs bij 200 MHz- heel soepel en is de benodigde ruimte klein. Video kijken op zo'n klein scherm? Jazeker, geen probleem!

Ik ben geen fan van carkits en daarom heb ik bij deze Qtek een Bluetooth headset gekocht (een Jabra BT330), zodat ik in de auto niet meer met een snoertje hoefde te knoeien. In combinatie met voice dialing werkte dat erg prettig.

Uiteraard heb ik de smartphone ook voor spelletjes gebruikt. Kevtris, een variant op Tetris, is bijvoorbeeld leuk. En de meest opvallende spellen vond ik Leo's Flight Simulator for SmartPhone (dat is inderdaad wat je verwacht) en een port van Duke Nukem 3D, die de originele resource file gebruikt en dus precies lijkt op het origineel!

Mijn eerste stap in de smartphone-wereld is me erg goed bevallen. Maar dit is allemaal geschiedenis en er is meer! In deel 2 behandel ik het heden...

-----
* Tip: bij de aanschaf van een smartphone kies je een toestel en vervolgens kies je een abonnement (andersom mag ook). Je gaat dus niet naar een provider om "te kijken wat ze allemaal hebben", want dan stap je nooit met een optimale combinatie naar buiten. Bovendien krijg je dan een toestel met een SIM-lock en dat wil je niet. Dus na het selecteren van het toestel ga je naar een winkel (ahum, BelCompany) om daar een passend abonnement te kiezen.

maandag 27 april 2009

Headache

To anyone holding a camera and shooting one of the current American TV-series I would like to say:

HOLD STILL YOU MORON!

woensdag 22 april 2009

Moeilijk

Haiku's zijn moeilijk.
Je kunt wel wat verzinnen,
maar dan klopt het niet.

Virtual hard disks

The sound of hard disks
in my ears, when there are none.
Too long in IT.

zaterdag 18 april 2009

Things I would like to shout to Microsoft

For many years I have been using Microsoft Windows and Office and at several points in time (in fact, more than I can remember) I have become frustrated, either a bit or utterly, by the way these pieces of software communicate with me. Well, to me actually, because I always feel limited in my options to respond.

[Intermezzo]
At this point you might start to characterise me as a member of the anti-Microsoft camp, like many Apple and Unix lovers. But that would be too shallow. And I can prove that by simply taking Visual Studio as an example of what I really like (that is, version 2008 or later).

When this complex compiler* runs your code and encounters an error, it will not only produce a helpful message to explain what has gone wrong, but it will also show you one or more hints to solve the problem. Furthermore, these hints - and here's my favourite part - will usually indeed solve your problem.

And best of all: those hints come from people who designed the language and/or the compiler, so if you sensibly use that guidance to attack problems in your code, you let those people effectively help you write code that aligns with their intentions. Really cool and definitely something positive I would like to shout to Microsoft. But I digress...

-----
* Assembler/disassembler, debugger, analyser, designer, editor, generator, emulator, web server... yes, I know. But the emphasis is on "complex".
[/Intermezzo]

To channel these frustrations I decided to make a list. A list of things I usually shout to my computer (either out loud or in my mind, depending on the impression I am trying to make on the people around me), only to become more frustrated, since it only sits there. Obviously. I should not be shouting at my computer, I should be shouting at individuals or even entire teams at Microsoft instead.

So here it is: a list of things I would rather never have thought about in the first place. And I will add to this list whenever I encounter new things or when things resurface in my brain despite having been suppressed.

To whom it may concern at Microsoft,
  1. What do you think I mean when I respond "Yes to all"?
  2. Is there another way to interpret "Also apply this template to all subfolders"?
  3. I have been using computers longer than I care to remember: yes, I am sure I want to change that file name extension!
  4. I just spent an hour writing pure gold. Take a wild guess how I will respond to "Do you want to save the changes?"
  5. I just opened that document to take a quick look, so no, I do not want to save any changes that I did not make.
  6. I know the computer "needs to be restarted"; I have read the previous message. I did not care then and I do not care now!
  7. Yes, I want to display the "protected operating system files"!
  8. Hide "extensions for known file types"? Why? Why would I want to do that?
  9. So what does "Remember each folder's view settings" really mean then?
  10. Tell me then, what do you mean by "all folders of this type"?
  11. I never ever want to see "tags" or "rating" for a file, no matter what type it is!
  12. Of course you are sorry for the inconvenience! Me too.
  13. You've got some nerve redefining the word "repair"!
  14. If I change a setting it must stay that way until the end of time - or until I change it again!
  15. If I throw away a shortcut I do that on purpose and not because I am a moron who has no idea what he is doing!
  16. No, I do not want the most recent Messenger! Every freaking time I turn on my computer I am annoyed by this and the only response offered is "Download now". Where do I say no? Where do I say no? Where do I say NO?
  17. Thanks very much for the tip, but after having used multiple Windows Mobile phones for multiple years, I think I know how to charge the battery without consulting the "owner's manual"!

donderdag 16 april 2009

Touch Book

Ik ben enthousiast geworden over de Touch Book, die is aangekondigd door Always Innovating.

Ik loop niet warm voor het huidige aanbod van "netbooks", maar ben wel op zoek naar een handzame notebook, die lang werkt op één batterijlading, een hoge resolutie heeft, een toetsenbord èn een aanraakscherm, een lage prijs en vooral geen mobiel abonnement.

De specificaties op de website en het filmpje beloven veel voor de eerste incarnatie van de Touch Book. Ik moest wel even doorbijten toen ik die Franstalige presentator "Engels" hoorde spreken, maar ben nog steeds enthousiast over alles wat ik zag (behalve die "Yoga" stand, die niet nodig is)!

Sceptisch ben ik ook, met name over de software. Het Touch Book OS komt in bèta-versie uit op de eerste serie modellen, staat op de site te lezen. Dat is wel een puntje van aandacht, maar misschien komt er een prettige update-service bij...

Desalniettemin blijf ik dit de komende (twee?) maanden volgen en als de eerste berichten positief zijn en de beloften worden waargemaakt, haak ik misschien aan bij de tweede serie.

Update: Voor het gemak heb ik hier de specs toegevoegd:
  • Afmetingen (met toetsenbord): 23,9 x 17,8 x 3,6 cm
  • Gewicht (met toetsenbord): 907 g
  • Processor: ARM Texas Instruments OMAP3
  • Scherm: 1024x600 (22,6 cm)
  • Opslag: 8GB microSD card (kan worden vervangen door een kaart met meer geheugen)
  • Communicatie: WiFi 802.11b/g/n en Bluetooth
  • Bewegingssensor: 3-dimensionale accelerometer
  • Geluid: speakers, microfoon en koptelefoon
  • USB-poorten: 6x USB 2.0 (3 intern, 2 extern, 1 mini)
  • Batterijen: 2 stuks die samen 10 tot 15 uur meegaan
  • Operating System: Touch Book OS, met Mozilla "Fennec"
  • Prijs: vanaf $ 299,- (En dat is een beetje misleidend, want voor dat bedrag krijg je het toetsenbord er niet bij (en dus ook de tweede batterij niet)! Dat wil je natuurlijk juist wel en dan is de prijs vanaf $ 399,-)

maandag 13 april 2009

Stickertjes op appels

Wat bezielt fabrikanten verkopers van sommige typen appels toch om op elke individuele appel een stickertje te plakken? Is het een soort reclame? Dan heb ik wel een goeie tip: niet meer doen!

Ieder stickertje irriteert me namelijk een beetje. Niet omdat ik niet van stickertjes houd, maar omdat de appels die wij lekker vinden stickertjes hebben die er NOOIT GOED afgaan! En een zak vol kleine irritaties vormt uiteindelijk één grote irritatie.

Het idee om appels van stickers te voorzien is veel slechter dan je op het eerste gezicht zou denken. Want op het moment dat je zin hebt in een appel - snoepgoed dat toch natuurlijker is dan bijvoorbeeld een in papier en folie verpakte chocoladereep - dan ben je verplicht om dat stomme stickertje eraf te peuteren. Dat stickertje dat iemand anders er notabene eerst heeft opgeplakt en waarvan het nut mij in de eerste plaats al volstrekt onduidelijk was!

Samenvattend lijkt het doel van deze stickertjes dus het toebrengen van irritatie op twee niveaus: het eerste niveau* ontstaat doordat negeren van het stickertje geen optie is en het tweede niveau van irritatie ontstaat wanneer je hebt toegegeven aan het eerste niveau en dan wordt geconfronteerd met lijmresten en gescheurd papier.

-----
* Het lijkt wel een reclame voor scheermesjes. Daar heb ik overigens ook een mening over...

zondag 12 april 2009

Paasweekend

Op Goede Vrijdag verwachtte ik niet alleen 's morgens op de A7 van Winschoten naar Groningen, maar ook 's middags toen ik weer terugreed ieder moment een bord "Welkom in Nederland" tegen te komen (zo'n blauwe, met van die sterretjes).

Ik manoeuvreerde (ja echt) door de stroom van Duitse bezoekers heen naar mijn bestemming en waande me in het buitenland, ergens bij Oldenburg, aan de kentekens te zien.

Het is altijd wel leuk om Duitse auto's op de Nederlandse snelwegen te zien (zo oud ben ik namelijk nog niet), omdat ze zich in de meeste gevallen keurig aan de maximumsnelheid houden. Op één of andere manier voelt het vreemd om zo'n grote Duitse Mercedes zonder veel moeite in te halen...

maandag 6 april 2009

Woord van dank

Ik ben het niet gewend (maar wat ben je wel gewend als je nog geen week blogt*), maar hier volgt een woord(je) van dank aan mijn "number one fan" (want dat is-ie letterlijk - hopelijk komt daar nog verandering in, zowel voor hem als voor mij ;-) ) Bouwe (collega en auteur van hppt://bouwe.nl (en nee, dat is geen protocolfout (hm, het nesten van haakjes is vast aan een maximum gebonden in het Nederlands, maar dat maakt niet uit (om met mijn dochter te spreken)))).

Het is de aanmoediging vooraf om gewoon met bloggen te beginnen** en de "coaching" tijdens mijn dwalen door de virtuele wereld van het ehm... bloggen*** die me tot dit dankwoord(je) heeft aangezet.

Ik denk dat de tekst voor zich spreekt. En als ik ooit Fries leer (en die kans is klein) zal ik op gepaste wijze en op de juiste plek een blogreactie plaatsen. Tot die tijd moet het maar in het Nederlands :-)

Cheers!

-----
* Ik had me plechtig voorgenomen om wel "weblog" te gebruiken, maar nooit "blog", laat staan "bloggen".
** Doe ik het wéér.
*** Laat maar...

Ouwe zooi de deur uit

Jarenlang hebben ze stof verzameld in een hoekje (nou ja; hoek) op zolder en twee maanden geleden was het dan zover: de gang naar de stort voor 5 computers, 4 monitoren en een assortimentje printplaten.

Uiteraard wilde ik nog wel even in herinnering roepen wat ik zou wegdoen. Hier is een impressie van slechts een deel van de gezelligheid die dat opleverde, in een kamer die doorgaans wel keurig *kuch* is opgeruimd:


Onder de weg te gooien monitoren bevonden zich:
  • een Laser Hercules-monitor (mijn eerste monitor...)
  • een Synco VGA-monitor (mijn eerste VGA-monitor, ooit gekocht op de HCC-dagen (geloof ik) en per trein naar huis vervoerd)
  • een Philips 107MB VGA-monitor (mijn laatstgekochte monitor)
De weg te gooien PC's zijn allen heengegaan zonder harde schijven en geheugen (alles moet je met mate doen, ook opruimen) en twee ook zonder processor, aangezien ik graag die Pentium en AMD K6-II als aandenken wilde houden. Prettig overigens, als je niet voorzichtig met de pootjes van die dingen hoeft te zijn...

zaterdag 4 april 2009

SAP suckt nog steeds

Het is jaren geleden dat ik met SAP in aanraking ben geweest. Maar nu is het weer zover. Mijn opdrachtgever gebruikt het pakket voor urenregistratie en ik dus ook.

Het ziet er beter uit dan jaren geleden, maar is nog steeds onvriendelijk tegen de gebruiker. Een voorbeeld: als ik mijn gegevens opsla en wil afsluiten, verschijnt een vraag in de trant van "Niet opgeslagen gegevens gaan verloren. Toch afsluiten?" Met andere woorden: "Wij, de makers van dit pakket, hebben geen idee of u, de gebruiker, alles heeft opgeslagen, dus als er iets kwijtraakt is dat uw schuld."

De arrogantie. Maar een geïrriteerd, gewaarschuwd mens telt voor minstens twee, dus drukte ik laatst min of meer onbewust een keer extra op het icoontje met de diskette, om zeker te zijn dat alles was opgeslagen. En wat was het gevolg? Er verscheen een melding, die ik met "OK" diende te bevestigen. En de tekst van die melding was "De gegevens zijn niet gewijzigd sinds de laatste keer opslaan".

Conclusies:
  1. SAP weet wel degelijk wanneer ik mijn gegevens opsla (en het zou me ook verbazen wanneer dat niet zo was).
  2. De programmeurs willen de gebruiker verantwoordelijk maken voor iets dat zij zouden moeten regelen.
  3. Als je probeert je hiertegen te wapenen, word je gedwongen "OK" te zeggen tegen een volkomen nutteloze melding.
en dus:
  1. Het suckt nog steeds de pan uit (dit was namelijk maar één voorbeeld).

woensdag 1 april 2009

Vandaag twee jaar

En nu ik hier toch ben: vandaag ben ik twee jaar in dienst bij New Nexus. Cool. Overstappen was een erg goeie beslissing.

Maar net als vorig jaar heb ik weer geen gebak geregeld!

Eerste keer

Eerste weblog, eerste artikel. Op 1 april, serieus, na twaalven, met een glas Lagavulin. Beter wordt 't niet.

Nee, sorry, beter dan dit wordt 't echt niet. :-)